Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 11-01-2019 r. – 1061-IPTPB2.4511.800.2016.9.SŻ

Możliwość zwolnienia z opodatkowania środków pieniężnych otrzymanych w ramach Programu „Mobilność Plus”

UZASADNIENIE

W dniu 25 lipca 2016 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania środków pieniężnych otrzymanych w ramach programu „Mobilność Plus” na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dotychczasowy przebieg postępowania.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 4 października 2016 r., znak: 1061-IPTPB2.4511.568.2016.1.SŻ, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h ww. ustawy, wezwał Wnioskodawczynię do usunięcia braków wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 5 października 2016 r. (skutecznie doręczono dnia 12 października 2016 r.), zaś w dniu 18 października 2016 r. Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek (data nadania 17 października 2016 r.).

W dniu 28 października 2016 r. po rozpatrzeniu wniosku z dnia 18 lipca 2016 r. (data wpływu 25 lipca 2016 r.), uzupełnionego pismem z dnia 17 października 2016 r. (data wpływu 18 października 2016 r.), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów wydał dla Wnioskodawczyni interpretację indywidualną znak: 1061-IPTPB2.4511.800.2016.1.SŻ dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania środków pieniężnych otrzymanych w ramach programu „Mobilność Plus” na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w której uznał stanowisko przedstawione przez Wnioskodawczynię za nieprawidłowe. Organ podatkowy stwierdził, że do środków finansowych, które Wnioskodawczyni otrzymała w związku z udziałem w programie „Mobilność Plus”, nie znajdzie zastosowania zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem zgodnie z celem i zasadami uczestnictwa w programie „Mobilność Plus” wyjazd za granicę uczestnika programu, tj. Wnioskodawczyni, nie jest tożsamy z odbyciem podróży służbowej pracownika. W konsekwencji, przychód ten z uwagi na fakt, że nie pochodzi ze środków pracodawcy (Uniwersytet), a jedynie za jego pośrednictwem był Wnioskodawczyni przekazywany, podlegać będzie opodatkowaniu jako przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni na interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego z dnia 28 października 2016 r., znak: 1061-IPTPB2.4511.800.2016.1.SŻ, wniosła pismem z dnia 21 listopada 2016 r. (data wpływu 22 listopada 2016 r.) wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów pismem z dnia 15 grudnia 2016 r., znak: 1061-IPTPB2.4511.800.2016.2.SŻ, stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawczyni reprezentowana przez Pełnomocnika złożyła na interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego z dnia 28 października 2016 r., znak: 1061-IPTPB2.800.2016.1.SŻ, skargę z dnia 31 stycznia 2017 r. (data wpływu 3 lutego 2017 r.) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 23 maja 2017 r., sygn. akt I SA/Łd 242/17, uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

Organ podatkowy, po otrzymaniu nieprawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 23 maja 2017 r., sygn. akt I SA/Łd 242/17, złożył skargę kasacyjną z dnia 19 lipca 2017 r. do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Następnie tut. Organ pismem z dnia 10 sierpnia 2018 r., znak: 0110-KWR.4021.25.2017.3, wycofał powyższą skargę kasacyjną.

Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 5 września 2018 r., sygn. akt II FSK 2880/17, umorzył postępowanie kasacyjne.

W dniu 17 października 2018 r. wpłynął do Organu podatkowego prawomocny od dnia 5 września 2018 r. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 23 maja 2017 r., sygn. akt I SA/Łd 242/17.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.), ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony z dnia 18 lipca 2016 r. (data wpływu 25 lipca 2016 r.), uzupełniony pismem z dnia 17 października 2016 r. (data wpływu 18 października 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania środków pieniężnych otrzymanych w ramach programu „Mobilność Plus” na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wymaga ponownego rozpatrzenia przez Organ podatkowy.

Stosownie do art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) postępowania dotyczące wydawania interpretacji indywidualnych przepisów prawa podatkowego wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie ustawy, o której mowa w art. 1, przejmuje dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej.

We wniosku oraz uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest etatowym pracownikiem naukowo-dydaktycznym od dnia 1 października 2007 r., zatrudnionym na podstawie umowy o pracę w Katedrze … Uniwersytetu …, obecnie na stanowisku profesora nadzwyczajnego. Na wniosek Wydziału … Uniwersytetu …, Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego decyzją Nr … z dnia 20 grudnia 2013 r. przyznał jednostce naukowej środki finansowe w kwocie 136 000 zł na finansowanie uczestnictwa Wnioskodawczyni w programie „Mobilność Plus” (III edycja) w ramach projektu naukowego: „…”.

Program „Mobilność Plus” ustanowiony został Komunikatem Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 22 listopada 2010 r., zastąpionym następnie Komunikatem z dnia 26 kwietnia 2012 r. Celem programu jest umożliwienie jego uczestnikom dalszego rozwoju naukowego poprzez zdobycie wiedzy i doświadczenia dzięki udziałowi w badaniach naukowych, prowadzonych w renomowanych zagranicznych ośrodkach naukowych pod opieką wybitnych naukowców w danej dziedzinie nauki. Program „Mobilność Plus” zapewnia finansowanie pobytu uczestnika programu w jednostce naukowej posiadającej siedzibę poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, prowadzącej w sposób ciągły badania naukowe lub prace rozwojowe, zwanej dalej „zagranicznym ośrodkiem” oraz podróży między miejscem zamieszkania uczestnika programu a miejscowością, w której znajduje się zagraniczny ośrodek (I.1. załącznika do Komunikatu Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 26 kwietnia 2012 r., poz. 254).

Zgodnie z częścią I.2 załącznika do Komunikatu Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 26 kwietnia 2012 r. (poz. 254), uczestnikiem programu może być m.in. naukowiec zatrudniony w jednostce naukowej na podstawie umowy o pracę lub mianowania, będący pracownikiem naukowym lub naukowo-dydaktycznym w rozumieniu art. 108 i art. 109 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164, poz. 1365, z późn. zm.).

Zgodnie z częścią I.4 załącznika do Komunikatu Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 26 kwietnia 2012 r. (poz. 254), udział w programie jest finansowany ze środków finansowych na naukę, wyodrębnionych w części budżetu państwa – „Nauka” na finansowanie programów i przedsięwzięć określanych przez ministra właściwego do spraw nauki.

Zgodnie z częścią II załącznika do Komunikatu Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 26 kwietnia 2012 r. (poz. 254) o przyznanie środków finansowych w ramach programu mogą ubiegać się jednostki naukowe, o których mowa w art. 2 ust. 9 pkt a)-e) ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki, zatrudniające lub kształcące na studiach doktoranckich uczestników programu. Zgodnie z III.1 ww. Komunikatu, środki finansowe w ramach programu są przyznawane w drodze konkursu ogłaszanego przez Ministra. Środki finansowe w ramach programu są przyznawane jednostce naukowej na podstawie decyzji Ministra, z przeznaczeniem dla uczestnika programu (III.5 ww. Komunikatu). Środki finansowe są przekazywane uczestnikowi programu na podstawie umowy zawartej między jednostką naukową a uczestnikiem programu (III.7 ww. Komunikatu). Warunki realizacji uczestnictwa, finansowania, rozliczania i wykonania zadania zostały określone w umowie zawartej pomiędzy Ministrem Nauki i Szkolnictwa Wyższego a Wydziałem … Uniwersytetu. Następnie, Uniwersytet … zawarł z Wnioskodawczynią umowę, której przedmiotem było określenie zasad finansowania naukowego pobytu na Uniwersytecie … w terminie od dnia 1 listopada 2014 r. do dnia 31 sierpnia 2015 r. Zgodnie z umową przyznane środki miały być wykorzystane na pokrycie kosztów podróży oraz utrzymania i nie mogły być wydatkowane na inne cele niż określone w umowie.

Wyjazd Wnioskodawczyni realizowany był na podstawie wystawionego przez pracodawcę polecenia zagranicznej podróży służbowej.

Uczelnia skierowała Wnioskodawczynię do Uniwersytetu w … (Stany Zjednoczone) w celu wykonania zadania badawczego, udzielając Jej na czas wykonywania tego zadania urlopu szkoleniowego, płatnego przez pierwsze cztery miesiące (od dnia 1 listopada 2014 r. do dnia 28 lutego 2015 r.) i urlopu bezpłatnego w kolejnych miesiącach wykonywania zadania (od dnia 1 marca 2015 r. do dnia 31 sierpnia 2015 r.).

Zgodnie z art. 42 ust. 2 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2012 r., poz. 572, z późn. zm.) i § 9 ust. 1 rozporządzenia MNiSW z dnia 12 października 2006 r. w sprawie warunków kierowania osób za granicę w celach naukowych, dydaktycznych i szkoleniowych oraz szczególnych uprawnień tych osób (Dz. U. Nr 190, poz. 1405), osoba pozostająca w zatrudnieniu może zostać skierowana za granicę, jeżeli uzyska zgodę pracodawcy oraz zostanie jej udzielony urlop szkoleniowy lub urlop bezpłatny. Wyjazd i pobyt za granicą ściśle związany był z obowiązkami, jakie spoczywają na Wnioskodawczyni, jako pracowniku naukowym zatrudnionym na Uniwersytecie, a bez udzielenia urlopu szkoleniowego nie byłoby możliwe zrealizowanie powierzonego Wnioskodawczyni zadania służbowego.

Zgodnie z przepisami dotyczącymi zasad kierowania pracowników naukowych do badań naukowych za granicę Wnioskodawczyni otrzymała od pracodawcy polecenie zadania służbowego, jakim było zrealizowanie projektu, na podstawie którego Uniwersytet otrzymał finansowanie z Ministerstwa. Uniwersytet był jedynym miejscem pracy Wnioskodawczyni. Świadczenia pieniężne w związku z uczestnictwem w programie Wnioskodawczyni otrzymała w dniach: 3 października 2014 r. & 8210; 32 000 zł, 16 stycznia 2015 r. – 39 000 zł, 15 kwietnia 2015 r. – 65 000 zł. Ww. środki pieniężne Wnioskodawczyni wydatkowała na cele zgodnie z zawartą umową.

W ramach projektu Wnioskodawczyni wykonywała badania naukowe dla Uniwersytetu …. W wyniku prowadzonych badań powstała monografia obcojęzyczna oraz 2 publikacje w renomowanych zagranicznych czasopismach naukowych. Uzyskane doświadczenie pomaga Wnioskodawczyni w rozwoju naukowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy środki finansowe przyznane przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego Wydziałowi … Uniwersytetu … i przekazane Wnioskodawczyni w związku z uczestnictwem w programie „Mobilność Plus” na finansowanie naukowego pobytu za granicą w celu pokrycia kosztów utrzymania związanych z pobytem w zagranicznym ośrodku naukowym oraz kosztów podróży podlegają zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. l pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy część środków przyznanych przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego Wydziałowi … Uniwersytetu … i przekazanych Wnioskodawczyni w związku z uczestnictwem w programie „Mobilność Plus” na finansowanie naukowego pobytu za granicą w celu pokrycia kosztów utrzymania związanych z pobytem w zagranicznym ośrodku naukowym oraz kosztów podróży podlega zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku nr 2, natomiast w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 tutejszy Organ wydał odrębną interpretację indywidualną.

Zdaniem Wnioskodawczyni (w zakresie pytania oznaczonego nr 2), zgodnie z art. 77⁵ § 1 Kodeksu pracy pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

W przypadku Wnioskodawczyni spełnione były wszystkie te warunki – została Ona wyznaczona do udziału w programie „Mobilność Plus” przez swojego pracodawcę (w celu wykonania określonych przez niego zadań, tj. uczestniczenia w programie badawczym) przez określony czas, poza miejscem stałego zatrudnienia. Wnioskodawczyni pozostawała związana stosunkiem pracy tylko z tym pracodawcą. Przy zastosowaniu art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolnieniu podlegają przychody, odpowiadające dietom i innym należnościom za czas podróży służbowej pracownika do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej.

Jednak w tym przypadku, nadwyżka wypłacanych świadczeń ponad limit określony przepisami podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Według oceny Wnioskodawczyni, część środków przyznanych przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego Wydziałowi … Uniwersytetu … i przekazanych Wnioskodawczyni w związku z uczestnictwem w programie „Mobilność Plus” na finansowanie naukowego pobytu za granicą w celu pokrycia kosztów utrzymania związanych z pobytem w zagranicznym ośrodku naukowym oraz kosztów podróży, podlega zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Prawo do zwolnienia z opodatkowania w warunkach delegowania pracownika potwierdza m.in. wykładnia sądowa w zakresie programów „Mobilność Plus” – wyrok NSA z 8 września 2016 r., sygn. akt II FSK 3073/14.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku prawomocnego orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 23 maja 2017 r., sygn. akt I SA/Łd 242/17.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy, określone zostały źródła przychodów, wśród których w pkt 1 wymienia się stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

Przepis art. 12 ust. 1 ww. ustawy, stanowi, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest etatowym pracownikiem naukowo-dydaktycznym od dnia 1 października 2007 r., zatrudnionym na podstawie umowy o pracę w Katedrze … Uniwersytetu …, obecnie na stanowisku profesora nadzwyczajnego. Na wniosek Wydziału … Uniwersytetu … Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego decyzją Nr … z dnia 20 grudnia 2013 r., przyznał jednostce naukowej środki finansowe w kwocie 136 000 zł na finansowanie uczestnictwa Wnioskodawczyni w programie „Mobilność Plus” (III edycja) w ramach projektu naukowego: „…”.

Warunki realizacji uczestnictwa, finansowania, rozliczania i wykonania zadania zostały określone w umowie zawartej pomiędzy Ministrem Nauki i Szkolnictwa Wyższego a Wydziałem … Uniwersytetu. Następnie, Uniwersytet … zawarł z Wnioskodawczynią umowę, której przedmiotem było określenie zasad finansowania naukowego pobytu na Uniwersytecie w … w terminie od dnia 1 listopada 2014 r. do dnia 31 sierpnia 2015 r. Zgodnie z umową przyznane środki miały być wykorzystane na pokrycie kosztów podróży oraz utrzymania i nie mogły być wydatkowane na inne cele niż określone w umowie.

Wyjazd Wnioskodawczyni realizowany był na podstawie wystawionego przez pracodawcę polecenia zagranicznej podróży służbowej. Uczelnia skierowała Wnioskodawczynię do Uniwersytetu w … (Stany Zjednoczone) w celu wykonania zadania badawczego, udzielając Jej na czas wykonywania tego zadania urlopu szkoleniowego, płatnego przez pierwsze cztery miesiące (od dnia 1 listopada 2014 r. do dnia 28 lutego 2015 r.) i urlopu bezpłatnego w kolejnych miesiącach wykonywania zadania (od dnia 1 marca 2015 r. do dnia 31 sierpnia 2015 r.). Wyjazd i pobyt za granicą ściśle związany był z obowiązkami, jakie spoczywają na Wnioskodawczyni, jako pracowniku naukowym zatrudnionym na Uniwersytecie, a bez udzielenia urlopu szkoleniowego nie byłoby możliwe zrealizowanie powierzonego Wnioskodawczyni zadania służbowego.

Zgodnie z przepisami dotyczącymi zasad kierowania pracowników naukowych do badań naukowych za granicę Wnioskodawczyni otrzymała od pracodawcy polecenie zadania służbowego, jakim było zrealizowanie projektu, na podstawie którego Uniwersytet otrzymał finansowanie z Ministerstwa. Uniwersytet był jedynym miejscem pracy Wnioskodawczyni. Świadczenia pieniężne w związku z uczestnictwem w programie Wnioskodawczyni otrzymała w dniach: 3 października 2014 r. & 8210; 32 000 zł, 16 stycznia 2015 r. – 39 000 zł, 15 kwietnia 2015 r. – 65 000 zł. Ww. środki pieniężne Wnioskodawczyni wydatkowała na cele zgodnie z zawartą umową.

W ramach projektu Wnioskodawczyni wykonywała badania naukowe dla Uniwersytetu …. W wyniku prowadzonych badań powstała monografia obcojęzyczna oraz 2 publikacje w renomowanych zagranicznych czasopismach naukowych.

Podkreślić należy, że Program „Mobilność Plus” został ustanowiony Komunikatem Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 26 kwietnia 2012 r. (M.P. z 2012 r., poz. 254), na podstawie art. 26 ust. 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. Nr 96, poz. 615, z późn. zm.).

Celem programu „Mobilność Plus” jest umożliwienie młodym naukowcom (do 35 roku życia) udział w badaniach naukowych prowadzonych w renomowanych, zagranicznych ośrodkach naukowych pod opieką wybitnych naukowców o międzynarodowym autorytecie w danej dziedzinie. Program zapewnia finansowanie pobytu uczestnika we wskazanej jednostce naukowej posiadającej siedzibę poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, prowadzącej w sposób ciągły badania naukowe lub prace rozwojowe oraz podróży pomiędzy miejscem zamieszkania a miejscowością, w której znajduje się zagraniczny ośrodek. O przyznanie środków mogą ubiegać się jednostki naukowe, określone w art. 2 ust. 9 pkt a)-e) ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki. Środki finansowe w ramach programu przyznawane są jednostce naukowej na podstawie decyzji ministra właściwego do spraw nauki, z przeznaczeniem dla uczestnika programu. Uczestnikowi programu ww. środki finansowe są przekazywane na podstawie umowy zawartej między jednostką naukową a uczestnikiem programu.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 powołanej ustawy o zasadach finansowania nauki, Minister przyznaje środki finansowe na zadania określone w art. 5 pkt 4-7 oraz pkt 9-11 i 13 w drodze decyzji, na podstawie wniosków złożonych przez uprawnione podmioty, po zasięgnięciu opinii właściwego zespołu, o którym mowa w art. 52 ust. 1-3 ww. ustawy.

Natomiast z art. 26 ust. 1 tej ustawy wynika, że finansowanie programów lub przedsięwzięć ustanawianych przez Ministra obejmuje działania dotyczące realizacji określonych przez Ministra zadań wynikających z polityki naukowej i naukowo-technicznej państwa. Przy czym Minister właściwy do spraw nauki w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” ogłasza komunikaty o ustanowieniu programu i przedsięwzięcia, z zastrzeżeniem ust. 3 (art. 26 ust. 2 ww. ustawy). Wskazać należy, że zgodnie z art. 26 ust. 4 ustawy o zasadach finansowania nauki, środki finansowe przeznaczone na finansowanie programów lub przedsięwzięć, o których mowa w ust. 2 i 3, są przekazywane jednostce naukowej lub innemu uprawnionemu podmiotowi na podstawie umowy.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

1. podróży służbowej pracownika,
2. podróży osoby niebędącej pracownikiem

-do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej są m.in. przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167).

Powyższe zwolnienie obejmuje zatem, diety i inne świadczenia otrzymane przez pracownika za czas podróży służbowej, do wysokości określonej w odrębnych przepisach. Oznacza to, że zwolnienie przysługuje wyłącznie pod warunkiem, że pracownik odbywa podróż służbową w rozumieniu przepisów ustawy Kodeks pracy. Pracodawca wysyłając pracownika w podróż służbową zobowiązany jest wypłacić pracownikowi dietę oraz inne należności na pokrycie kosztów z nią związanych.

Zgodnie z § 2 tego rozporządzenia, z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

1. diety;
2. zwrot kosztów:
   1. przejazdów,
   2. dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
   3. noclegów,
   4. innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.

Zauważyć należy, że warunkiem niezbędnym do skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest odbycie przez pracownika podróży służbowej.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) nie zawiera definicji podróży służbowej i dlatego należy odwołać się do pojęcia podróży służbowej zawartego w art. 77⁵ § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks Pracy (Dz. U. z 2016 r., poz. 1666, z późn. zm.), w myśl którego pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

Podróż służbowa charakteryzuje się tym, że odbywana jest poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy, na polecenie pracodawcy, w celu wykonania określonego przez pracodawcę zadania. Wszystkie te cechy wystąpić muszą łącznie, a brak jednej z nich wyklucza zakwalifikowanie pracy świadczonej przez pracownika jako podróży służbowej.

Natomiast za pracownika w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy (art. 12 ust. 4 ww. ustawy).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 23 maja 2017 r., sygn. akt I SA/Łd 242/17, podniósł, że sporne środki finansowe zostały przyznane pracownikowi (Wnioskodawczyni) przez pracodawcę (Uniwersytet …), pracownik został skierowany przez pracodawcę do realizacji zadań mieszczących się w sferze działania pracodawcy, realizacja tych zadań (prowadzenie zadania badawczego) będzie się odbywała poza siedzibą pracodawcy i poza zwykłym miejscem pracy pracownika, pracodawca przyznał pracownikowi stosowne środki finansowe na pokrycie kosztów utrzymania i odbycie podróży w związku z koniecznością wykonywania pracy poza zwykłym miejscem pracy.

Sąd stwierdził, że w tej sytuacji uznać należy, że spełnione zostały przesłanki zwolnienia od podatku określone w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Opisany we wniosku o wydanie interpretacji wyjazd Wnioskodawczyni do USA, jego zasady i warunki, ma charakter podróży służbowej, a przyznane Wnioskodawczyni na ten wyjazd środki pieniężne, ściśle związane z czasem pobytu w zagranicznym ośrodku badawczym, mają charakter diety lub innych należności (choćby koszty przejazdu) za czas podróży służbowej.

Zdaniem Sądu, nie ma znaczenia, że Uniwersytet … pozyskuje z Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego środki finansowe na pobyt za granicą wysłanego tam własnego naukowca, bowiem istotne jest to, że środki te Wnioskodawczyni otrzymuje właśnie dlatego, że jest pracownikiem Uniwersytetu …, a spełnienie wymogu pozostawania w stosunku pracy na czas pobytu w USA w związku z realizacją programu badawczego jest koniecznym wymogiem otrzymywania środków finansowych.

Bez znaczenia jest także to, że na czas pobytu w USA macierzysta uczelnia udzieliła Wnioskodawczyni urlopu szkoleniowego i bezpłatnego. Przecież w czasie tego urlopu Wnioskodawczyni będzie zobowiązana wypełniać polecenia pracodawcy, wszak przez niego została skierowana do zagranicznego ośrodka badawczego.

Zatem, zdaniem Sądu, Wnioskodawczyni otrzymała środki finansowe na pokrycie kosztów podróży i utrzymania w zagranicznym ośrodku badawczym właśnie dlatego, że jest pracownikiem Uniwersytetu … i że została przez macierzystą uczelnię wysłana w celu prowadzenia badań naukowych w zagranicznym ośrodku badawczym. Istnieje zatem związek faktyczny i prawny pomiędzy przyznaniem Wnioskodawczyni tego świadczenia, a jej stosunkiem pracy, co oznacza, że błędny jest pogląd wyrażony w indywidualnej interpretacji, że sporne należności mają inne źródło przychodu.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz uwzględniając stanowisko wyrażone w prawomocnym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 23 maja 2017 r., sygn. akt I SA/Łd 242/17, uznać należy, że wyjazd Wnioskodawczyni do zagranicznego ośrodka jest tożsamy z odbyciem podróży służbowej pracownika, a otrzymywane przez Wnioskodawczynię od zakładu pracy (Uniwersytetu …) środki finansowe z programu „Mobilność Plus” na pokrycie kosztów utrzymania związanych z pobytem w zagranicznym ośrodku oraz kosztów podróży stanowią przychód ze stosunku pracy.

W konsekwencji, do otrzymanych przez Wnioskodawczynię w ramach programu „Mobilność Plus” środków finansowych znajdzie zastosowanie zwolnienie przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

W myśl art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

źródło: https://sip.mf.gov.pl/